Vitamine A

‘Alles wat je aandacht geeft groeit,’ lees ik voor uit een column, zondagochtend aan de keukentafel. Mijn man kijkt me, over het Financieel Dagblad heen, met guitige ogen aan. Ik ken zijn seksueel georiënteerde geest. Hij verklaart, telkens als het uitkomt, dat alle mannen zo denken en hij daarmee dus geen uitzondering is. Ik weet niet of dat waar is maar het is onbelangrijk. Hij heeft gelijk. Ook lust groeit als je er aandacht aan schenkt.

Het zinnetje, alles wat je aandacht geeft groeit, is inmiddels veel beschreven en toch prikkelt het me vandaag. Hoe bewust ben ik eigenlijk van wat ik met aandacht voor elkaar krijg? Wat zwengel ik ermee aan? En waar houdt het me tegen?

De weidsheid van aandacht strekt zich oneindig uit. Als de Noordzee aan mijn voeten wanneer ik door de Amelandse branding banjer. Er zijn ook zóveel woorden in onze taal die het rendement van aandacht duiden. Ik pen en pen en blijf maar verzinnen:

hoger                 langer                                dikker

meer                          lichter                                        warmer

kleiner                                zachter               verder

stiller                         minder                               groter               

        dunner                               helderder

Beweging

Met aandacht richt een mens zich selectief op één aspect van de omgeving en het bewustzijn verwerkt en reflecteert deze opgedane indrukken. De hele dag ontstaat er aandacht; voor mensen, spullen, wensen en gedachten. Veel activiteiten die volgen voer ík uit op de automatische piloot: aankleden na de wekker, thee zetten bij dorst. Andere kies ik bewust; nu werken, straks wandelen of nu koken en straks Netflixen. 

Elk moment ligt aandacht op de loer. Ze kijkt en ziet of voelt iets in mijn lijf. Mijn bewustzijn wikt, weegt en denkt; een razendsnel proces. Ineens ben ik me bewust van het zoemen van mijn laptop of de spanning in mijn benen tijdens het kijken van de serie Suits. Huh? Waarom zit ik met gespannen spieren nu?

Elk moment van aandacht voel ik mijn lijf. Hé, ik zit ineens met mijn rechterknie over mijn linker. Nou èn, zou je zeggen. Maar mijn bewustzijn heeft er allang een oordeel op geplakt: niet goed voor de doorbloeding en bovendien staat het aarding in de weg. En oh wee als je niet geaard bent in dit spirituele tijdperk.

Elk moment van aandacht wordt gevolgd door beweging. Zo niet fysiek dan in elk geval in mijn brein. Want niet alleen ontspan ik mijn spieren, ik heb ook direct een oordeel over mezelf: stom lijf, kun je niet eens ontspannen naar de t.v. kijken? Dat zou toch een relaxte bezigheid moeten zijn, althans dat maak ik mezelf dagelijks wijs.

Elk moment van aandacht en bewustzijn verander ik, groei ik  – oogst ik.

Persoonlijke groei

Hoger: leg ik de lat. Elk moment van aandacht kan er één zijn van persoonlijke groei, die mag ik niet missen.

Langer: wandelen, mediteren, uitademen bij de tandarts als de verdoving mijn medische angst opjaagt.

Dikker: wordt mijn huid, de onbelangrijke dingen laat ik niet meer binnen; aandacht aan de poort.

Meer: inzicht, kennis, vragen. Studeer, lees, schrijf!

Lichter: als in ‘niet zwaar’ én als in ‘verlicht’; beide betekenissen verdienen aandacht.

Warmer: voelt mijn lijf; opvliegers claimen mijn aandacht.

Kleiner: wil ik leven.

Zachter: moet ik praten. Of toch niet?

Verderop: liggen belevingen te wachten. Op mij. Ik ervaar ze zodra de tijd rijp is.

Stiller: heb ik nodig, op z’n tijd. Luider mag zeker ook. En er hoeft geen balans te zijn.

Minder: kan. Meer ook.

Groter: dromen?

Dunner: kost zoveel moeite; die chocolade bij de thee lonkt ’s middags én ‘s avonds…

Alle woorden, die ik als consequentie van aandacht bedacht, kan ik plaatsen. Ze laten me voelen welke verlangens aan me trekken, welke wonden nog bloeden. Waar de schimmel aan de kozijnen plakt en dat ik telkens weer in die vreetvalkuil stort.

Helderder: vormt zich elke dag het heden, dat gedragen door het verleden de toekomst inspireert.

Vitamine Aandacht, wat doet het met jou?